Βιαστικά είχαμε τελειώσει τη βασική μας εκπαίδευση και απο τη Λαμία , που βρισκόταν η έδρα του ηρωικού 42ου Συντάγματος Ευζώνων, βρεθήκαμε απρόσμενα στην Ήπειρο.
Κοντά στον Καλαμά , είχε στρατοπεδεύσει το 1ο Τάγμα , που άνηκε και ο δικός μας 1ος Λόχος. Ήσυχη η διαμονή μας εκεί , ανάμεσα σε γνήσιους βουνίσιους Ηπειρώτες και λιγοστούς αφιλόξενους μουσουλμάνους , λίγων ορεινών χωριών κοντά στους Φιλιάτες.
Η γενική κατάσταση , όπως τη βλέπαμε εμείς σαν απλοί τσολιάδες, τίποτα δεν έδειχνε πως η παρουσία μας κοντά στα σύνορα οφειλόταν σε κάποια απειλή απο τη γειτονική Αλβανία, που είχε καταλάβει απο καιρό η φασιστική Ιταλία.
Για ασκήσεις μας είχαν μιλήσει οι αξιωματικοί μας όταν εγκατασταθήκαμε εδω πάνω εμείς -κληρωτοί καθώς ήμασταν- δεν βάζαμε τίποτα κακό στις σκέψεις μας. Ασκήσεις φυσικά δεν κάναμε. Με χαρακώματα συνήθως καταπιανόμασταν ολη μέρα…
Λεωνίδα Χρ. Πουρναρόπουλου
117 ΜΕΡΕΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ
(Πολεμικό ημερολόγιο ενός τσολιά 1940-41)